CAMINO VADINIENSE - Reisverslag uit Sittard, Nederland van Frans Schepers - WaarBenJij.nu CAMINO VADINIENSE - Reisverslag uit Sittard, Nederland van Frans Schepers - WaarBenJij.nu

CAMINO VADINIENSE

Door: Franciscus

Blijf op de hoogte en volg Frans

01 April 2017 | Nederland, Sittard

CAMINO VADINIENSE, Jakobsroute door de Liébana.

Nadat ik via de Camino Lebaniego, zie mijn vorige verslag, bij het klooster van San Toribio ben aanbeland vervolg ik mijn weg via de Camino Vadiniense tot Puente de Villarente alwaar ik op de Camino Francés kom. De naam Vadiniense verwijst naar een Keltische stam die in een ver verleden in deze regio woonde. Zij woonden met name in het gebied dat begrensd wordt door León, Cantrabia en Asturias. Het gebied word in het noorden begrenst door de Picos Europa. Deze stammen werden, na een heftige strijd, in de jaren 29 - 19 voor Christus door de Romeinen onderworpen. De naam Vadiniense verwijst ook naar de belangrijkste plaats van de Kelten; Sabero los Vallinos.
In de omgeving van Crémenes zijn enkele belangrijke grafstenen, vadinienses genaamd, gevonden.
De stam van de Kelten bestond uit een viertal clans, Arceadinos, Aroniaecinos, Cantianos en Corovescos. Ze woonden in forten en werden bestuurd door een raad van ouderen. Dankzij de Romeinse geschiedschrijvers is er veel over hun levenswijze bekend. Zij leefden onder anderen van de jacht en kleinschalige landbouw. Een groot deel van de huidige Camino Vadiniense loopt over het grondgebied van deze stammen.
Over de Camino Vadiniense is historisch niet veel vastgelegd. Blijkbaar zijn in het verre verleden pelgrims van de Camino del Norte afgeweken, in de buurt van het huidige San Vicente, om een kortere weg te vinden naar Fisterra. Ook probeerden zij op deze manier de invallende Vikingen te ontwijken. Een belangrijke reden om deze route te kiezen was ook het bezoek aan de belangrijkste plaats in de regio, Potes.
Bovendien was in latere tijd een bezoek aan het klooster van San Toribio en al daar deel te nemen aan de verering van de relikwie van het Heilig Kruis niet onbelangrijk.
Wat zeker is, is gezien de zwaarte van de route en de weinige voorzieningen, dat de route eerst vanaf de twaalfde eeuw wat meer gebruikt werd. De Camino Vadiniense loopt thans volledig door de provincies Cantrabria en León. Hij begint in Potes aan de rand van de Picos Europa en gaat via Espinama, Fuente Dé, Portilla de la Reina, Riaño, Cistierna en Gradefes naar Puente de Villarente. Onderweg passeren we de Murallon de Fuente Dé, La Remona en gaan we over de Horcada de Valcavao met zijn 1790 meter het op een na aller hoogste punt van alle caminos. Alleen op de Camino de Madrid is een pas die enkele meters hoger is. Niet te vergeten zijn het schitterend gelegen dorp Portilla de la Reina en het beroemde stuwmeer van Riaño. Ruta de Reconquista, la Remona, de Tiro Pedabejo. Niet te missen is de Romeinse weg door de Eslakloof. De laatste etappeplaats op de Vadiniense, Cistierna, was in de Romeinse tijd al bekend vanwege de kopermijnen. Momenteel is Cistierna de hoofdplaats van het district. Op weg naar Puente de Villarente treffen in Gradefes nog het beroemde klosster van de Virgin Maria aan. Halverwege Gradefes en Puente de Villarente passeren een van de mooiste kloosters uit de wijde omgeving, het klooster van San Miguel de Escalada.
In zijn totaliteit kan de Camino Vadiniense beschouwd worden als een bergweg met ontzettend veel natuurschoon en oneindige vergezichten en daarom een van de mooiste caminos. Volgens kenners is de Camino Vadiniense wellicht de zwaarste en moeilijkste van alle caminos.
Nog 55 dagen en dan is de start in Santander. In vergelijking met alle voorgaande jaren, wanneer ik steeds eind april of begin mei vertrok, start ik dit jaar pas eind mei. De reden hiervan is dat eind mei veel meer zekerheid geeft dat de Camino Vandiniense sneeuwvrij is. Op de Vadiniense gaat men een behoorlijk aantal kilometers door het hooggebergte ( boven 1500 meter).Bovendien er is geen mogelijkheid om vanaf Espinama een andere route te nemen of men moet een behoorlijk aantal kilometers teruglopen naar Potes.
Un saludo,
Franciscus.
Bovenstaande Nederlandse tekst is een ingekorte vertaling van de Spaanse tekst. (onderstaand).

CAMINO VADINIENSE
Ruta Jacobea por Liébana.

Se denominan Vadinienses a una serie de tribus de origen celta que vivian en la regiones montañosas del norte de la peninsula: en concreto
en la zona ubicada entre el norte de León, oeste de Cantabria, y este de Asturias, en la regiones montanosas próximas a los Picos de Europa: antes de la colonización de romana. Posteriormente tras duras campañas fueron sometidas por los romanos. Hoy en dia sabemos de sus costumbres por los testimonios de historiadores romanos.
El origen del nombre de la tribus viene de la antigua urbe de Vadinia, de la que se sabe mas bien poco , al parecer la formaban varios castros,siendo el mas importante el de Los Vallinos de Sabero. Uno de los principales restos arqueológicos vadinienses fue el de las lápidas funerarias: siendo la zona de Crémenes en León (que aglutina a 12 municipios) donde mas se han hallado correspondientes a los siglos II y III despues de Cristo.
Su ambio geográfico abarcaba el oeste de Cantabria, el este de Asturias y el noreste de León. Dentro de la tribu vediniense se distinguian cuatro clanes; Arceadunos, Aroniaecinos, Cantianos y Corovescos.
Habitaban en castros como el resto de las tribus cellas que estaban dirigidas por un jefe y un consejo de ancianos.
Lucharon contra la dominación romana siendo derretados por ejércitos de Roma entre los años 29 a 19 antes de Cristo.
Los castros romanizados convertidos en pequeñas urbes permanecieron durante la época visigoda ( siglos V al VII) y la mozárabe ( siglos IX al XI), acogiendo a los hispanos venidos de tierras del sur empujadas por la invasión muselmana e integrándose poco a poco por ellos en un conglomerado que va formando poco a poco Hispania.
La denominación de Ruta Vadiniense se toma del recuerdo a las gentes que poblaron estas montañas hasta la siglo V, ya que gran parte del Camino discurre por sus tierras.
Del Camino Vadiniense no está muy documentado históricamente por escrito, pero si hay constancia de su antigúedad y de su uso a través de la tradición oral de los restos que se conservan y que antestiguan el paso de los peregrinos por este Camino. Al parecer los peregrinos que venian por el Camino del Norte se desviaban de la Costa en las zonas próximas a San Vicente de la Barquera ( que ya existia, al ser repoblada la zona por Alfonso I).
Estos peregrinos se desviaban de la ruta del Norte buscando monasterios y caminos de Interior mas seguros y protegidos de las incursiones vikingas, dirigéndose hacis el sur del Reino de Asturias. El principal de los desvios referidos era llegar hasta la comarca de Liébana y su capital Potes, pues tenia el aliciente añadido de poder recalar en el Monaterio de San Martin de Trueno, mas tarde conocido como Monasterio de Santo Toribio de Liébana y venerar asi el Lignum Crucis por el poco a poco fue denominándose Camino Lebaniego; siguiendo posteriormente al Camino hacia Mansilla de las Mulas o Puente de Villarente y unirse asi los romeros que poco a poco empazaban a caminar por la traza jacobea del Camino Francés y continuar camino hasta Santiago; constituyéndose de esta manera poco a poco el Camino Vadiniense a Santiago; que ha permanecido durante los siglos.
La dificuldad del terreno, con una orografia en la que destaca el transito a través de la montañas de Cantabria y León ha marcado co huella indeleble el escaso uso que los peregrinos han hecho de esta traza jacobea, ya que disponian de otras alternativas mas fáciles para unir el Camino de Norte con la meseta y asi poderse unir una ruta de peregrinaje mas utilizada por los peregrinos del siglo XII y posteriores.
El Camino Vadiniense en la actualidad discurre al completo por las provincias de Cantabria y León. Se inicia en la localidad de Potes importante villa jacobea . Potes es el centro neurálgico de una extensa comarca montañosa denominada Liébana, muy próxima al Parque National de Picos de Europa. Desde alli visitaremos el Monasterio de Santo Toribio. Poco después y tras pasar poblaciones como Congarna, Mogrovejo o Espinama nos adentramos en el Parque Nacional de Picos (macizo montañoso que pertenence a la parte central de la Cordillera Cantábrica) con espacios naturales como de la Ruta de la Reconquista, el Murallón de Fuente Dé, La Remona, el Tiro Pedabejo, la Horcada de Valcavao( que son 1790 m constituye el 2 punto más alto de todos los Caminos de Santiago)etc.
Más adelante, ante nuestro caminar Peregrino aparecerán pueblos que no nos dejaran indiferentes, como Portilla de la Reina, Riaño y su bonito embalse, Horcadas. También veremos la impresionante Calzada Romano del Esla que discurre a gran altura por el Desfiladero de este rio.Después llegaremos a Cistierna, cabacera de los pueblos de la zona y que despertó gran interés en los romanos por los minas de cobre de la zona. Después llegara Gradefes, cenobio cisterciense de monjas bernardas fundado en 1168 y en el que en la actualidad. Todavia pervive la comunidad religiosa. En el último tramo llano del Camino pasaremos por el Monesterio de San Miguel de Escalada y desde alli ya entraremos en Mansilla de Las Mulas o Fuente de Villarente donde enlazaremos con el Camino Frances.
Se encuentra en la actualidad perfectamente señalizado y dotado de los necesarios albergues municipales para realización y ciudades la Asociacion de amigos del Camino de Santiago- Ruta Vadiniense Picos de Europa , con base en Cistierna.

En definitiva el Camino Vadiniense , aunque duro, ya que se puede considerar un camino de montaña, es una de belleza paisajistica sin igual que lo convierten problablemente en el mas duro y uno de los más bonitos Caminos de Santiago.













  • 02 April 2017 - 12:42

    Annie:

    hoi Frans

    spannend het schiet weer op, zo te lezen heb je je huiswerk weer goed gedaan.
    nog 54 dagen goed oefenen, en dan er weer tegenaan,
    geniet alvast van het voorbereiden.

    grt An -Will

  • 02 April 2017 - 13:07

    Tinus Maas:

    Zit je te wachten tot je kunt vertrekken.
    Je zult alles toch wel klaar hebben.

  • 07 April 2017 - 11:55

    Jan:

    Dag Frans.
    Je Spaans wordt steeds beter.
    Hier zul veel plezier aan beleven.
    Succes met je tochten.

  • 22 April 2017 - 22:40

    Jan:

    Dag Frans.

    Weet jij of de weg van Muxia naar Santiago goed bewegwijzering is.
    Ik bedoel dan in 2 richtingen.

    Jan

  • 12 Mei 2017 - 11:19

    Wilfried:

    Hoi Frans,
    Mooie beschrijving van de te lopen Camino. Weer eens wat anders dan de geeigende paden. Weinigen zullen je het op jouw leeftijd nog doen
    Ook je open, eigenwijze en eigenzinnige kijk op het lopen van de camino bevalt me wel. Doe zo voort
    Ik blijf je volgen.
    Buen Camino

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Frans

Actief sinds 20 Juni 2011
Verslag gelezen: 1713
Totaal aantal bezoekers 315873

Voorgaande reizen:

09 Mei 2022 - 26 Mei 2022

NL- Pelgrimspad 2022

17 September 2021 - 08 Oktober 2021

10 jaar Camino de Santiago

26 Mei 2019 - 14 Juni 2019

Caminho da Geira e dos Arieiros 2019

22 Mei 2018 - 15 Juni 2018

Camino de Torres 2018

27 Mei 2017 - 22 Juni 2017

CAMINO LEBANIEGO EN VERDER 2017

20 April 2016 - 11 Mei 2016

Camino Invierno,Sanabres,Fisterra en Ingles 2016

20 Mei 2015 - 10 Juni 2015

Camino Portugues del Interior 2015

23 Mei 2014 - 20 Juni 2014

Camino Primitivo/Ingles en Finisterre 2014

06 Juli 2013 - 07 Juli 2013

Kennedymars Someren 2013

10 Mei 2013 - 31 Mei 2013

Camino Portugues/Fisterra 2013

07 Juli 2012 - 08 Juli 2012

80 km Kennedymars Someren juli 2012

17 April 2012 - 27 Mei 2012

Camino Francés/Fisterra 2012

Landen bezocht: