Maandag 25 april 2016. Wandeldag 5.

Op deze Camino is geen dag als de andere en brengt een nieuwe dag ook steeds weer nieuwe verrassingen. Ook weer vandaag. Dacht ik een rustige tussendag te hebben met wat minder kilometers en hoogte meters, maar ik kwam bedrogen uit. De kilometers viel mee maar de hoogte meters en andere verrassingen zaten in de tweede helft en grootste verrassing in de laatste zeven kilometers. De eerste 10 kilometer geen probleem gewoon het gebruikelijke werk een beetje omhoog en een beetje omlaag en dat steeds tussen de 250 en 350 meter, best wel te doen. Of eigenlijk een makkie. Na 10 kilometers moesten we plotseling links af maar er was geen links af er was alleen een beekje links af. Bij nader inzien bleken er in het beekje stapstenen te liggen en moesten we die volgen. Zo gezegd zo gedaan en inderdaad na 50tal meters was het beekje weg en liepen we weer gewoon over het pad. Een oude Romeinse weg dat was het pad, op zich is dag geen probleem, maar de Romeinen hebben sedert hun vertrek niets meer aan het pad gedaan , overigens te begrijpen. Deze oude Romeinse paden zijn altijd in een erbarmelijk slechte toestand en eigenlijk nauwelijks te belopen. Maar goed vooruit met de geit. Liep nog een kilometertje verder en weer veranderde het pad in een beekje en een nog wat breder en dieper beekje en met minder stapstenen. Probleem is dat er nooit een alternatieve route is dus je moet. Dit hele gebeuren heeft zijn kilometer of drie geduurd , De beek werd op een gegeven moment zo breed en diep dat eigenlijk de enige optie om om te keren, Omkeren nooit !. Gelukkig kon ik net op tijd tegen de hoge wallekant opkruipen ( 150 cm hoog) en een stuk door het struwel worstelen.
Dit geklooi heeft zijn kilometer of drie geduurd totdat we op de hoogvlakte zaten op ongeveer 630 meter. Deze hoogvlakte werd zo ongeveer 10 kilometer gevolgd met wat kleine hoogte verschillen maar niet noemenswaardig. Op 7 kilometer voor het einde werd het 100 kilometerpunt tot Santiago gepasseerd en zette de afdaling zich in een afdaling van 595 meter naar 235 meter binnen een afstand van 1800 meter, het was net traplopen. Beneden aangekomen bij een brug over de Rio Abre, tijd voor een korte pauze, had nog geen pauze genomen. De pauze liep uit tot een uur en we begonnen vol goede moed aan een nieuwe klim omhoog, tussen de wijngaarden door omhoog het eerste stuk van 1500 meter was nog te doen maar de laatste 500 meter afstand en 120 meter hoogte verschil waren bijna niet te doen. Heb gewoon de blik op oneindig gezet en de hersens op tilt en gaan met die hap. Uiteindelijk toch niet helemaal zonder kleerscheuren er van af gekomen. Bij het struinen door het struwel een scheur in de linker broekspijp opgelopen, is inmiddels vakkundig hersteld met sporttape. Tenslotte nog een paar indrukken van deze camino, bijna alle kerkklokken spelen/ luiden niet meer, ze hebben luidsprekers in de galmgaten gehangen en een computerprogrammatje doet de bim,bam,bom en speelt een leuk deuntje.
Het Big Ben melodietje is erg populair. Verder kent men op deze camino geen pelgrimsmenu. Geen halszaken maar het was me gewoon opgevallen.
Morgen is er een nieuwe dag met nieuwe kansen, morgen gaan we over het hoogste punt van deze Camino de Invierno, 1176 meter, wordt een 12 kilometer lange klim met een hoogte verschil van 786 meter en een afdaling van 634 meter over een afstand van 14 kilometer, lachertje toch........hoop ik.
Nog drie stevige dagen en dan wordt het een pak minder, dat weet ik zeker want die heb ik vorig jaar ook gelopen. Nu nog...............................................
de statistieken:
Monforte de Lemos - Chantada
Vertrokken: 08.30
Aangekomen:16.15
Afstand: 30,8 km.
Tijd onderweg: 7 uur 15 minuten.
Pauze: 1 uur 10 minuten
Gemiddelde loopsnelheid: 5,0 km/uur
Snelheid overall:4,3 km/uur
Meters omhoog:927
Meters omlaag:673
Hoogste punt 639 m
Laagste punt 200 m
Overnachting: hotel Mogay
Tot morgen,
Frans