Dinsdag 26 april 2016. Wandeldag 6.

Ieder dag op deze camino is weer anders. Vanmorgen vertrokken in zeer dichte mist, zo dicht dat ik het veiligheidsvestje maar heb aangetrokken. Vooral op de buitenwegen rijden die Spanjaarden als volslagen idioten ook vanmorgen met die mist. Vandaag gingen we over het hoogste punt van de camino. Vanuit Chantada 14 kilometer omhoog naar 1146 meter terwijl we begonnen op 447 meter. Het liep de eerste 8 kilometer als een trein, de wegen en paden gingen heel geleidelijk omhoog geen enkel probleem. Het tempo bewust rustig gehouden. Normaal probeer ik bergop een tempo aan te houden van 4,5 tot 4,8 km/uur. Vandaag hield ik het 4,5 per uur. Na 8 kilometer werd er een oud kapelletje gepasseerd en toen gelijk met doorbreken van de zon begon de echte klim. Nu tot op het eindpunt op 1146 meter aan een stuk klimmen en klimmen en nog eens klimmen. Boven aangekomen even een tussen stand opgenomen. Vertrokken om 08.00 uur en boven aangekomen om 11.20 uur, zonder pauze, gemiddelde loopsnelheid 4,1 km/uur en daarmee was ik gezien de klim heel tevreden. Van de omgeving heb ik heel weinig gezien door de mist en eenmaal door de mist heen zag ik voor me alleen een steile helling. Eenmaal boven gekomen een grote vlakte met daarop een zeer oude kapel ter ere van Virgen en nog wat, een gedenksteen vanwege het feit dat de Camino de Invierno in augustus 1992 weer in ere was hersteld en verder niets helemaal niets en geen mens te zien. Na 20-tal minuten te hebben gepauzeerd begonnen aan de afdaling. Na 1 kilometer begon ik langs een windmolenpark te lopen. Ik heb geprobeerd ze te tellen, een mens moet toch wat doen, maar bij 62 ben ik de tel kwijt geraakt, er kwam gewoon geen einde aan.Toen ik nog wat lager kwam en er weer volop van de omgeving te genieten viel ( de mist was weg) was te zien dat er nog steeds windmolens bijgebouwd werden. Feit; niet een van de windmolens was in bedrijf. De oude caminopaden waren vervangen door 10 meter brede wegen t.b.v. de aanvoer en bouw van de windmolens, jammer. Na ongeveer twee uur dalen kwam in de verte Rodeiro, mijn eindpunt voor vandaag, inzicht.De route liep nu door een bekende camino omgeving, smalle paden met links en rechts een muurtje, geen gele pijlen, alleen schelpen en elk klein dorpje en gehuchtje werd aangedaan, schitterend. Om 14.15 werd Rodeiro bereikt. Aangezien Rodeiro, zoals gebruikelijk, op deze camino, geen herberg kent, zou zich ook niet lonen, een van de twee op internet vermelde hostals opgezocht. Bij het eerste wat ik tegenkwam hostal O Guero me aangemeld. Toen ik de vrouw des huizes in het spaans aansprak brak er toch een spraakwaterval los, ongelooflijk. Drie maal gevraagd om wat langzamer te spreken maar geen gehoor. Uiteindelijk kwam ik er achter dat ze wel kamer had maar een kleine en die moest eerst nog worden schoongemaakt en wel door een van de dames uit de keuken/bediening en het was nu lunchtijd en ze hadden even geen tijd. UItgelegd dat het voor mij geen probleem was en dat ik wel zou wachten.
Ik werd op een stoel gezet, er werd ongevraagd een glas bier voor me neergezet en enkele tapas en ik kreeg ook nog een hoop excuses te horen.
Het was er redelijk druk, zo druk dat de gasten zelf hun drankjes achter de bar gingen halen. Iedereen liep door elkaar en zoals gebruikelijk communiceren de spanjaarden op zeer luide toon met elkaar. Een geweldige show om te horen en te zien. Na drie kwartier vertrok de juffrouw uit de bediening om de kamer op orde te brengen. Binnen vijf minuten was ze terug, de kamer was in orde zei ze, maar de vrouw des huizes zei dat kan niet en vertrok, ook zij was binnen twee minuten terug met de boodschap de kamer is klaar. Samen ben ik met vrouw naar de kamer gegaan waar ze ging uitleggen hoe het licht aanging, uit welke kraan warm water kwam, hoe de raam open en dicht ging, letterlijk alles werd me uitgelegd, gewoon een film.
Maar ik was uiteindelijk op mijn kamer. Nadat ik een douche had genomen en mijn wasje gedaan had weer terug naar de bar/restaurant/receptie om dit verslag te schrijven. Ik vroeg naar het wachtwoord voor wifi en ze schreef het meteen op, geen probleem. Maar nadat ik het een paar keer geprobeerd en wat ik ook deed het werkte niet. Mevrouwtje het werkt niet, jawel het moet werken, nee het werkt kijkt u maar. Toen ging plotseling bij haar het licht aan en jawel ze ging de bril opzetten en jawel het klopte niet ze had zonder bril van elke 3 een vijf gemaakt. Van het feit dat het nu wel werkt ben je op dit moment getuige. Ga hier vanavond ook eten ben benieuwd of deze film nog verder gaat. Ik ontmoet op deze camino dan wel geen andere wandelaars/pelgrims maar de ontmoetingen met de lokale zijn zeer goed voor mijn Spaans.Morgen is mijn laatste dag op de Camino de Invierno, de Camino de Invierno gaat in A Laxe over in de Camino Sanabres. Vanaf A Laxe zijn het nog twee etappes naar Santiago alwaar ik vrijdag tussen 10.00 en 11.00 uur hoop aan te komen. Maar morgen eerst nog een pittige etappe op de Invierno,
Nu nog de statisieken:
Chantada - Rodeiro
Vertrokken: 08.00.
Aangekomen: 14.15.
Afstand: 27,6 km.
Tijd onderweg: 6 uur en 15 minuten.
Pauze: 45 minuten.
Looptijd: 5 uur 30 minuten
Gemiddelde loopsnelheid: 5,0 km/uur.
Gem.overall: 4,2 km/uur.
Meters omhoog: 786
Meters omlaag: 634
Hoogste punt 1146 m.
Laagste punt 502 m.
Overnachting: hostal O Guero
Tot morgen,
Frans.