Geira Romana 2019 Braga a Santiago
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
21 Februari 2019 | Nederland, Sittard
Caminho da Geira e dos Arieiros is de volledige naam van de camino die ik in de laatste dagen van mei en de eerste twee en een halve week in juni 2019 wil gaan lopen. Deze lange benaming heb ik gemakshalve afgekort naar Geira Romana,vrij vertaald Romeinse weg. Deze camino loopt voor een deel over de oude Romeinse weg nummer XVIII van Braga in Portugal naar Astorga in Spanje. Hij werd in de jaren 70 tot 100 na Christus aangelegd als een militaire weg. Hij is 215 Romeinse mijlen, ongeveer 320 km lang. De Geira Romana volgt deze Romeinse weg tot even voorbij Lobios en buigt dan af naar het gebied van de Arieiros en later door Galicia naar Santiago.
Na de ontdekking van het graf van Jakobus werd deze route eeuwenlang gebruikt, door de pelgrims op weg naar Santiago, om aldaar het graf van Jakobus te bezoeken. Na de opkomst van minder zware camino's raakte de Geira Romana min of meer in de vergetelheid en tenslotte verdween hij volledig uit beeld. In 2016 werd hij min of meer herontdekt en in dat jaar opnieuw door een enkele wandelaar en fietser afgelegd.
In 2017 waagden zich reeds enkele tientallen aan deze camino en in 2018 was hun aantal gestegen tot iets meer dan 200, in hoofdzaak Portugezen op de fiets. Pelgrims te voet waren ver in de minderheid evenals pelgrims te paard. De grootste groep waren de fietsers.
In 2016 kwam ik voor het eerst, bij toeval, op het spoor van deze camino en na de, toen, beschikbare informatie te hebben geraadpleegd kwam ik tot de conclusie dat deze camino voor mij nog te hoog gegrepen was en dat ik eerst nog wat meer ervaring moest opdoen op enkele andere weinig of nauwelijks belopen camino's. Nu, na de Camino de Invierno (2x), de Camino Lebaniego, de Camino Vadiniense en de Camino de Torres, ben ik klaar voor deze en volgens mij, zeer moeilijke, uitdagende en avontuurlijke camino.
Het is de camino die door de Portugezen de ware camino word genoemd omdat het nog een camino is waar de commercie nog niet heeft toegeslagen en de pelgrim volledig op zich zelf is aangewezen. De route gaat over bergen en door diepe dalen, over smalle beken en brede rivieren, door nationale parken, door bossen en open vlaktes, door wijngebieden en kleine gehuchten, dorpjes en stadjes. Het is de camino met schitterende vergezichten en soms met een eindeloze horizon. De hele route is rijk aan flora en fauna en is nog uitermate dun bevolkt.
Het is de camino van de Rio Miño, de Rio Lima en de Rio Ulla. De grootste plaats onderweg is Ribadavia met ongeveer 5000 inwoners maar meestal varieert het inwoner aantal van de gehuchten en dorpjes van een handvol tot enkele honderden. Alleen het beginpunt, Braga, en het eindpunt, Santiago, zijn grote steden en zijn een bezoek meer dan waard. Beide steden heb ik inmiddels diverse malen bezocht.
Het is ook de camino van de ontmoetingen met de uitermate vriendelijke en behulpzame bevolking en het kennis maken met de lokale gastronomie. Dit in een alles omvattende authentieke context. Voor wat betreft de vriendelijke en behulpzame bevolking heb ik een ruime ervaring opgedaan tijdens mijn laatste 5 camino's.
Het is de camino van de eeuwenoude kerkjes, kerken, kloosters, stenen kruizen en Romeinse mile-stones en dit alles in een architectuur die uitblinkend in een eenvoud welke kenmerkend is voor deze van ouds her zeer arme streken.
Het is geen camino zoals de Camino Francés, de Portugues Central en por la Costa en zo nog een aantal anderen. Nee, het is een camino waar ervaring opgedaan op andere weinig of nauwelijks belopen camino's een must is. Deze camino is (nog) niet bewijzerd, dus geen gele pijlen of andere aanwijzigingen. Op deze camino zijn geen pelgrimsherbergen en men is dus aangewezen op residencia's, hostels en goedkope hotels. Ook bars, restaurants en winkels zijn dun gezaaid. Veel wegen en paden zijn in een niet al te beste staat, edoch nog redelijk tot goed begaanbaar.
Aangezien de route niet bewijzerd is en er alleen een summiere routebeschrijving bestaat is een ruime ervaring met het lopen op GPS eveneens noodzakelijk. Als extra kent deze camino vele steile hellingen omhoog maar dus ook steil omlaag.
Het meest aantrekkelijke voor mij is dat dit soort camino's uitblinkt door volstrekte eenzaamheid en de daarmee samenhangende rust. Het is een camino waar men volledig op zich zelf is aangewezen en dat je alleen verantwoording aan jezelf hoeft af te leggen over al je beslissingen onderweg. Het steeds opnieuw ervaren hoe eenvoudig het leven op de camino is. Alles wat je nodig hebt draag je op je rug en het dagelijks ritme bestaat uit eten, lopen, eten, lopen, douchen, wassen, eten en slapen en niet te vergeten genieten, van de vroege morgen tot de late avond. Dit alles iedere dag opnieuw maar telkens in een andere omgeving en andere omstandigheden.
Op dit moment nog minder dan 100 dagen en dan vertrek ik naar Braga . Nog minder dan 100 dagen om mij grondig en terdege voor te bereiden op deze, voor mij, zeer uitdagende camino. In het volgende verslag, over enkele weken, mijn route, afstanden enz. enz.
Tot dan,
Frans.
Reageren ?.
Graag maar vergeet niet je naam in je reactie te vermelden.
Na de ontdekking van het graf van Jakobus werd deze route eeuwenlang gebruikt, door de pelgrims op weg naar Santiago, om aldaar het graf van Jakobus te bezoeken. Na de opkomst van minder zware camino's raakte de Geira Romana min of meer in de vergetelheid en tenslotte verdween hij volledig uit beeld. In 2016 werd hij min of meer herontdekt en in dat jaar opnieuw door een enkele wandelaar en fietser afgelegd.
In 2017 waagden zich reeds enkele tientallen aan deze camino en in 2018 was hun aantal gestegen tot iets meer dan 200, in hoofdzaak Portugezen op de fiets. Pelgrims te voet waren ver in de minderheid evenals pelgrims te paard. De grootste groep waren de fietsers.
In 2016 kwam ik voor het eerst, bij toeval, op het spoor van deze camino en na de, toen, beschikbare informatie te hebben geraadpleegd kwam ik tot de conclusie dat deze camino voor mij nog te hoog gegrepen was en dat ik eerst nog wat meer ervaring moest opdoen op enkele andere weinig of nauwelijks belopen camino's. Nu, na de Camino de Invierno (2x), de Camino Lebaniego, de Camino Vadiniense en de Camino de Torres, ben ik klaar voor deze en volgens mij, zeer moeilijke, uitdagende en avontuurlijke camino.
Het is de camino die door de Portugezen de ware camino word genoemd omdat het nog een camino is waar de commercie nog niet heeft toegeslagen en de pelgrim volledig op zich zelf is aangewezen. De route gaat over bergen en door diepe dalen, over smalle beken en brede rivieren, door nationale parken, door bossen en open vlaktes, door wijngebieden en kleine gehuchten, dorpjes en stadjes. Het is de camino met schitterende vergezichten en soms met een eindeloze horizon. De hele route is rijk aan flora en fauna en is nog uitermate dun bevolkt.
Het is de camino van de Rio Miño, de Rio Lima en de Rio Ulla. De grootste plaats onderweg is Ribadavia met ongeveer 5000 inwoners maar meestal varieert het inwoner aantal van de gehuchten en dorpjes van een handvol tot enkele honderden. Alleen het beginpunt, Braga, en het eindpunt, Santiago, zijn grote steden en zijn een bezoek meer dan waard. Beide steden heb ik inmiddels diverse malen bezocht.
Het is ook de camino van de ontmoetingen met de uitermate vriendelijke en behulpzame bevolking en het kennis maken met de lokale gastronomie. Dit in een alles omvattende authentieke context. Voor wat betreft de vriendelijke en behulpzame bevolking heb ik een ruime ervaring opgedaan tijdens mijn laatste 5 camino's.
Het is de camino van de eeuwenoude kerkjes, kerken, kloosters, stenen kruizen en Romeinse mile-stones en dit alles in een architectuur die uitblinkend in een eenvoud welke kenmerkend is voor deze van ouds her zeer arme streken.
Het is geen camino zoals de Camino Francés, de Portugues Central en por la Costa en zo nog een aantal anderen. Nee, het is een camino waar ervaring opgedaan op andere weinig of nauwelijks belopen camino's een must is. Deze camino is (nog) niet bewijzerd, dus geen gele pijlen of andere aanwijzigingen. Op deze camino zijn geen pelgrimsherbergen en men is dus aangewezen op residencia's, hostels en goedkope hotels. Ook bars, restaurants en winkels zijn dun gezaaid. Veel wegen en paden zijn in een niet al te beste staat, edoch nog redelijk tot goed begaanbaar.
Aangezien de route niet bewijzerd is en er alleen een summiere routebeschrijving bestaat is een ruime ervaring met het lopen op GPS eveneens noodzakelijk. Als extra kent deze camino vele steile hellingen omhoog maar dus ook steil omlaag.
Het meest aantrekkelijke voor mij is dat dit soort camino's uitblinkt door volstrekte eenzaamheid en de daarmee samenhangende rust. Het is een camino waar men volledig op zich zelf is aangewezen en dat je alleen verantwoording aan jezelf hoeft af te leggen over al je beslissingen onderweg. Het steeds opnieuw ervaren hoe eenvoudig het leven op de camino is. Alles wat je nodig hebt draag je op je rug en het dagelijks ritme bestaat uit eten, lopen, eten, lopen, douchen, wassen, eten en slapen en niet te vergeten genieten, van de vroege morgen tot de late avond. Dit alles iedere dag opnieuw maar telkens in een andere omgeving en andere omstandigheden.
Op dit moment nog minder dan 100 dagen en dan vertrek ik naar Braga . Nog minder dan 100 dagen om mij grondig en terdege voor te bereiden op deze, voor mij, zeer uitdagende camino. In het volgende verslag, over enkele weken, mijn route, afstanden enz. enz.
Tot dan,
Frans.
Reageren ?.
Graag maar vergeet niet je naam in je reactie te vermelden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
