Tenslotte....maar je weet maar nooit............
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
30 Mei 2012 | Nederland, Sittard
Tenslotte, tenslotte moet ik afscheid nemen van mijn Camino 2012.Na mijn tweede aankomst in Santiago samen met Marianna en Saskia twee en een halve dag aan een stuk genoten van de stad, de mensen en het weerzien.Donderdagavond de dames meegenomen naar een restaurant en daar kennis laten maken met een 3 gangen pelgrimsmenu voor Euro 11,- p.p. en wat denk je, ze waren verbaasd over de hoeveelheid en de kwaliteit van het gebodene. Ook nog koffie gedronken in cafe Casino de place to be in Santiago. Vrijdagmorgen naar de pelgrimsmis, een unieke belevenis zeker na het omhelzen van Jakobus en het bezoek aan zijn grafkelder.Het wierooksvat ging ook de lucht in. Na de mis direct naar de naast de kathedraal gelegen ruimte voor een rondleiding over het dak van de kathedraal. In een woord geweldig en als je ooit in Santiago komt moet dit zeker doen.Omdat ik als afsluiting van mijn wandeling graag als laatste stempel die van het pelgrimsburo wilde hebben daar vrijdagavond naar toe gegaan. En wat denk je ik kreeg niet een maar twee stempels in mijn pelgrimsboekje maar ik kreeg ook mijn tweede Compostela, omdat ik van Muxia via Finisterra naar Santiago was gelopen. In totaal heb ik nu in een wandeling 4 van die dingen verzameld, wie lust er nog peultjes ?. Zaterdag gewoon een luie dag gehad, wat gewandeld, geschuild voor de regen, koffie gedronken, bezoek aan allerlei winkeltjes, goed gegeten en gedronken.
Zondag morgen in alle vroegte vertrokken (06.30) en om 15.00 uur na een voorspoedige reis eindelijk weer thuis.Na 40 dagen ook een bijzondere ervaring.Terugkijkend op mijn Camino kan ik alleen zeggen dat het voor mij een heel bijzonderen ervaring is geweest. 37 dagen wandelen in soms zeer slechte weersomstandigheden door het Spaanse land met alleen de strikt noodzakelijke dingen op je rug en uren en uren lopen in volstrekte eenzaamheid en met alleen het geluid van de wind en de vogels om je heen geeft je alle gelegenheid tot nadenken.
Nadenken over het feit waarom we als mensen niet altijd met elkaar omgaan zoals op de Camino, waarom er op de Camino geen rangen of standen zijn, waarom we op de Camino dingen accepteren die in ons normale leven niet zouden accepteren.Op de Camino heb ik ervaren hoe eenvoudig en simpel het leven van alledag kan zijn.Op de Camino ervaar je met hoe weinig luxe je door het leven kunt. 40 dagen geen krant, geen probleem, 40 dagen geen tv, geen probleem. 38 dagen smorgens bij vertrek niet weten waar je savonds zult slapen, geen probleem. In feite heeft de wandelaar,ook wel pelgrim genoemd, nauwelijks zorgen en problemen, na een hooguit twee dagen leeft hij van stap tot stap en niet verder, hij kijkt niet verder vooruit dan de volgende bocht in de weg of het einde van de helling.Ik weet nog steeds niet waarom ik de Camino heb gelopen maar misschien wel om hetgeen ik hierboven heb beschreven te ervaren.
Misschien ook wel om hetgeen je vanzelf overkomt, zoals de ontmoetingen met mensen uit alle landen van de wereld, misschien ook wel om met deze mensen te communiceren in een mengelmoes van talen en met handen en voeten. Misschien ook wel over mijn ervaringen over te brengen op anderen die misschien de dezelfde ervaringen willen opdoen.Misschien, ja misschien heeft de Camino voor mij wel meer vragen opgeroepen dan ik voor mijn vertrek had, misschien moet ik ...........maar dat is misschien toekomstmuziek.
De door verschillende personen gestelde vraag waarom ik de Camino niet van huis uit heb gelopen kan ik eenvoudig beantwoorden. Gezien de vele, vele trainingskilometers die ik in veelal volledige eenzaamheid en onder de meest slechte weers- en wegomstandigheden heb afgelegd, zou een vertrek van huis uit voor mij, niets, maar dan ook niets aan mijn ervaringen hebben toegevoegd.
Tenslotte heel veel dank voor al jullie reacties en andere ondersteuningen voor mij waren het echt steuntjes in de rug in de soms toch wel erg eenzame uren, heel erg bedankt speciaal voor mijn Marianna die mij heeft begrepen maar vooral heeft laten gaan en misschien wel door het zelfde virus is besmet als ik.
Allen bedankt en gegroet
FRANS
Peregrino soy, a Santiago voy.
Zondag morgen in alle vroegte vertrokken (06.30) en om 15.00 uur na een voorspoedige reis eindelijk weer thuis.Na 40 dagen ook een bijzondere ervaring.Terugkijkend op mijn Camino kan ik alleen zeggen dat het voor mij een heel bijzonderen ervaring is geweest. 37 dagen wandelen in soms zeer slechte weersomstandigheden door het Spaanse land met alleen de strikt noodzakelijke dingen op je rug en uren en uren lopen in volstrekte eenzaamheid en met alleen het geluid van de wind en de vogels om je heen geeft je alle gelegenheid tot nadenken.
Nadenken over het feit waarom we als mensen niet altijd met elkaar omgaan zoals op de Camino, waarom er op de Camino geen rangen of standen zijn, waarom we op de Camino dingen accepteren die in ons normale leven niet zouden accepteren.Op de Camino heb ik ervaren hoe eenvoudig en simpel het leven van alledag kan zijn.Op de Camino ervaar je met hoe weinig luxe je door het leven kunt. 40 dagen geen krant, geen probleem, 40 dagen geen tv, geen probleem. 38 dagen smorgens bij vertrek niet weten waar je savonds zult slapen, geen probleem. In feite heeft de wandelaar,ook wel pelgrim genoemd, nauwelijks zorgen en problemen, na een hooguit twee dagen leeft hij van stap tot stap en niet verder, hij kijkt niet verder vooruit dan de volgende bocht in de weg of het einde van de helling.Ik weet nog steeds niet waarom ik de Camino heb gelopen maar misschien wel om hetgeen ik hierboven heb beschreven te ervaren.
Misschien ook wel om hetgeen je vanzelf overkomt, zoals de ontmoetingen met mensen uit alle landen van de wereld, misschien ook wel om met deze mensen te communiceren in een mengelmoes van talen en met handen en voeten. Misschien ook wel over mijn ervaringen over te brengen op anderen die misschien de dezelfde ervaringen willen opdoen.Misschien, ja misschien heeft de Camino voor mij wel meer vragen opgeroepen dan ik voor mijn vertrek had, misschien moet ik ...........maar dat is misschien toekomstmuziek.
De door verschillende personen gestelde vraag waarom ik de Camino niet van huis uit heb gelopen kan ik eenvoudig beantwoorden. Gezien de vele, vele trainingskilometers die ik in veelal volledige eenzaamheid en onder de meest slechte weers- en wegomstandigheden heb afgelegd, zou een vertrek van huis uit voor mij, niets, maar dan ook niets aan mijn ervaringen hebben toegevoegd.
Tenslotte heel veel dank voor al jullie reacties en andere ondersteuningen voor mij waren het echt steuntjes in de rug in de soms toch wel erg eenzame uren, heel erg bedankt speciaal voor mijn Marianna die mij heeft begrepen maar vooral heeft laten gaan en misschien wel door het zelfde virus is besmet als ik.
Allen bedankt en gegroet
FRANS
Peregrino soy, a Santiago voy.
-
30 Mei 2012 - 20:41
René Burger:
Als lezer bedank ik je voor je openheid gedurende je hele weg die je bent gegaan, waarvan ik als lezende vreemdeling deel heb mogen uitmaken. Je verhalen, opmerkingen en bemerkingen hebben mij door een moeilijke periode heen geholpen. Dit laatste verslag geeft stof tot nadenken. Bedankt hiervoor, voor nu wens ik je veel ontspanning en rust en feliciteer je met deze behouden thuiskomst. -
30 Mei 2012 - 21:43
Egbert:
Geweldige afsluiting. Voor mij staat het vast ik ga de camino in 2013 lopen op de manier zoals jij het gedaan hebt.
Gewoon recht toe en recht aan zonder gezwemel en poes pas. Misschien kan ik het niet in jouw tempo maar probeer wel jouw gedachten te volgen
Bedankt Egbert. -
31 Mei 2012 - 10:52
Annelies Giesen:
Beste Frans,
Wat heb jij je gevoelens over de camino prachtig samengevat. Ook ik heb deze zo ervaren, al ben ik bij lange na niet zo een goede wandelaar al jij en had ik pas na 37 dagen (met een door ziekte gedwongen rustdag) Santiago bereikt. Het is en blijft een geweldige ervaring voor het leven en wat mij betreft een virus. Of ik nog ooit Santiago zal zien is een open vraag maar internet biedt mij de mogelijkheid dagelijks met velen mee te (be)-leven. Hartelijk dank voor je dagelijkse berichten en nog heel veel wandelplezier, geluk en gezondheid. -
31 Mei 2012 - 11:54
Annie:
hoi frans
als ik alles zo lees, krijg ik ook zin misschien over een jaar of 10,
maar ik pak dan wel de pelgimsbus,even overal een stempel halen en klaar is kees .
ben benieuwd naar de foto,s
grt will -an-guus -
02 Juni 2012 - 15:40
Chris,:
Hoi Frans,
Misschien herinner je mij nog, je hebt me in Viana geholpen met het afstellen van mijn rugzak en het anders strikken van mijn schoenen. Ik ben je er de hele verdere tocht dankbaar voor geweest. Ik ben uiteindelijk toch in Santiago aangekomen na 40 dagen maar wel zonder problemen. Ik dacht ook aan jouw woorden, niets forceren en alleen maar genieten in je eigen tempo.
Jij bent ondertussen ook al in Finisterra en Muxia geweest en ondertussen alweer thuis. Nogmaals bedankt een nog heel veel wandelplezier in de toekomst. Speedy Francesco ha...ha....
Groetjes en een knuffel van Chris. -
26 Juli 2012 - 12:51
Erik Breeuwsma:
Beste Frans,
Wat een mooi verhaal en prachtige ervaringen! Het zal je leven def. veranderen, dat heeft het met mij in ieder geval gedaan na mijn tocht in maart/april 2012. Het is een mooie metafoor voor het leven de camino;stap voor stap ga je door, voor- en tegenspoed, we komen er allemaal mee in aanraking en we moeten er mee dealen, de camino helpt je daarbij en ook om te kunnen relativeren. De camino heeft mij wijzer gemaakt en sterker. En vooral kan ik meer genieten van de kleine dingen in het leven.Ik heb genoten va nhet dagelijkse ritme van opstaan,wandelen,bijkomen,eten met medepelgrims en slapen met zijn allen! Het gaf me een warm gevoel om dat te delen met onbekenden en het gaf me ook vertrouwen in de toekomst,
warme groet van een pelgrim
Erik
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
